Ունենալ մեկին, ում հետ կարելի է հավերժ երազել: Միթե կա դրանից հաճելի բան?
Հավատա որ ոչ չկա ավելի հաճելի բան քան ունենալ մեկին ում հետ կարող ես երազել անվերջ, անդադար առանց կանգ առնելու .... նայել լույսերով ողողված երազկոտ քաղաքին ու կտրվել քաղաքից գնալ մի երկիր ուր չկա ոչ ոք ... նայել աստղերին որոնք շողում են ադամանդների պես ու տեղափոխվել երկինք սավառնել ու մարդկանց ստիպել ժպտաաալ...բայց աշխարհից կտրվածսիրել աշխարհը ու դժոխային խավարի մեջ գտնել մի լույս մի լուսվաոր լույս... ես գտել եմ այդ լույսը..դա դու ես ու գիտես հաճախ երբ իմ աչքերը տեսնում են քեզ ու իմ ուղեղը վերածում քաոսի ես առաջնորդվում եմ այդ լույսով...այն լույսով որը և պատճառն է այս քաոսի.... երևի դու չես սիում երազել ու սուզվել հեքիաթների անհատակ ջրհորում ուր ամեն ինչ իրական է ու չկան մեզ խանգարողներ ուր բոլորն են երազում ուր ամեն մարդ գտել է իր լույսը... որտեղ ամեն մարդ ժպտում է մի լուսավոր թախիծով առանց ամաչելու որովհետև այնտեղ բոլորն են այդպես ժպտում ու գիտես այդ ժպիտը նման չի քո ժպիտին քո ժպիտը իր պարզունակության հետ մեկտեղ ունի խորհուրդ որը ամեն ոք չի կարող ընկալել...չեմ դադարում քեզ սիրել իմ բյուրեղյա պատրանք...♥
No comments:
Post a Comment